Het is 22 april 2017 ofwel: Record Store Day! Een evenement ter viering en promotie van Vinyl en CD’s. In menig platenwinkel komen artiesten opdraven die er een kort optreden verzorgen. Zo ook in Den Haag. Héél toevallig treden er twee acts op over wie ik eerder een albumrecensie schreef: Rondé en Lucas Hamming. Beide spelen die dag een half uurtje in boeken- en platenwinkel Paagman/Velvet Music.
Over het album van Rondé was ik niet onverdeeld positief. Ik ben benieuwd hoe ze live zullen zijn. Vooraf is het een genoeglijk babbeldebabbel met wat bekenden. Wat een jonge gasten zijn dit, zeg! Sympathiek ook. De drummer wordt vooraf nog tussen de boeken weggevist (“kom je nog?”). Ze worden aangekondigd door ene Henk, donkerblauw overhemd met korte mouwen en een stropdas. Archetypische bedrijfsleider, lijkt mij zo.
Rondé speelt een akoestische sessie, wat ze anders nooit doen. Zangeres Rikki Borgelt begroet het publiek met een schuchter “Hallo”. In mijn albumrecensie schreef ik dat de stem van de zangeres mij niet heel erg kon bekoren. Maar live valt dit wel mee. Bovendien: in tegenstelling tot wat eerder op Twitter werd beweerd (“vals!”) is daar geen sprake van. Op de zang valt eigenlijk niks aan te merken, op de hele band eigenlijk niet. Rondé speelt prima, al blijkt een mannetje of 40 vlak voor hun neus enger te zijn dan een menigte op een festival. “Ik heb nog nooit zo vaak met mijn ogen dicht gespeeld”. Echt hele spannende muziek is het nog steeds niet maar het is aangenaam om naar te kijken en luisteren.
Van enige vorm van timiditeit is bij Lucas Hamming helemaal geen sprake. Die gaat volle kracht vooruit en rockt zo even de boeken uit de Paagmankasten. De nummers van zijn album Luck Is For Suckers blijken live veel beter tot hun recht te komen dan op de wat tam geproduceerde plaat. Soms slaan de assertiviteit en de ADHD wel wat door met melige opmerkingen tussendoor en elke keer een nét iets te snel “dankjewel” na elk nummer, maar met alles lekker uit de losse pols gespeeld én een heerlijke versie van mijn favoriet Mojo Mischief als uitsmijter is er geen énkele reden tot klagen.